Melis Aydın Karanlığı Ben Seçtim

Bi yetim gibi öksüz kalmış
Bi çocuk gibi uykuya dalmış
Kaç ölü kalp atar bilir misin
Yarınları dünsüz kalmış
Kimseler bilmez onları
Sorsalar bir an iyi misin
Gül bahçesi gülsüz kalmış
Bi kalbin acısı bu bilir misin
Bi çocuk daha gitti içimden
Kalan ölüleri saydım elimle
Sayıklayıp durduğum o ismini
Kül ettim yaktım içimde

Dünden bugüne senden kalan
Ne varmış bomboş evimde
Yok ettiğim sildiğim anıları
Saklamışım meğer en derinde
Yine kendimi imha ettim
Yaşananları inkar ettim
Kendime sıktım son kurşunu
Yokları hep ben var ettim
Yollarım hep kendime dar
Ama kimi çıkmaz belki de zarara
Karanlığı hep ben seçtim
Bastım kendimi kendi yarama