Emrah Demiralp Panzehir

Uzaktan iyi görünür İçimi yakar
Kimse duymaz çığlıkları ruhumda susar
Zehrolur gülüşler bir tek çekenler anlar
Kardeşi ayrılık ölümün fena yakar

Hayat beni çok yordu
Rüzgarı savurdu
Kayıp kıta kalbim
Sularda boğuldu

Kışımda güneştin
Donmuştum erittin
Zehrolmuş dünyamda
Sen panzehirimdin

Kapadın kapıları ardına bile bakmadın
Günler nası geçiyor
Bulutlara uzanırdık yorganımız mavi göktü
Saat gece 4’te duruyor

Kapılıp giderken kaçamam ki dertten
Kafamı uzun yolun camına dayamışken
Denklemin bilinmezi yalnızlık melodisi
Yine bi’ ayrılık ertesi

Hayat beni çok yordu
Rüzgarı savurdu
Kayıp kıta kalbim
Sularda boğuldu

Kışımda güneştin
Donmuştum erittin
Zehrolmuş dünyamda
Sen panzehirimdin

Hayat beni yordu
Rüzgarı savurdu
Kayıp kıta kalbim
Sularda boğuldu

Kışımda güneştin
Donmuştum erittin
Zehrolmuş dünyamda
Sen panzehirimdin